Reżyseria: Barbara Sass
Realizacja telewizyjna: Marek Bik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Ewa Krauze
Zespół muzyczny: Justyna Janiszewska (altówka), Klaudiusz Baran (akordeon), Mirosław Wiśniewski (kontrabas), Mariusz Dubrawski (fortepian)
Montaż: Szymon Sabarański

Czas: 55’
Premiera teatralna: 24.11.2012, Teatr Kamienica w Warszawie
Premiera TVP Kultura 18.04.2023

Obsada: Justyna Sieńczyłło, Paweł Burczyk

Spektakl opowiada o wybitnej polskiej pieśniarce pochodzenia żydowskiego, Wierze Gran. Artystka nazywana „żydowską Matą Hari” koncertowała w czasie okupacji w kawiarniach warszawskiego getta, a zaraz po wojnie została oskarżona o kolaborację z nazistami. I chociaż nie było żadnych konkretnych dowodów przeciwko niej, przez długie lata musiała konfrontować się z zarzutami, które spowodowały jej załamanie nerwowe i zniszczyły karierę artystyczną. Mimo że została oczyszczona ze wszystkich oskarżeń, do końca życia ukrywała się w swoim paryskim mieszkaniu przed dawno już nieżyjącymi prześladowcami. Niektóre fakty pojawiające się w sztuce zostały zaczerpnięte ze słynnej, choć mało znanej w Polsce, bo wydanej w Paryżu w bardzo małym nakładzie książki pt. „Sztafeta oszczerców” napisanej przez samą Wierę Gran – swego rodzaju spowiedzi pieśniarki. Przedstawienie łączy piosenki śpiewane przez bohaterkę z wkomponowanymi w strukturę muzyczną wydarzeniami z jej życia. Polska prapremiera odbyła się 24 listopada 2012 w Teatrze Kamienica w Warszawie a telewizyjna premiera jest rejestracją tego przedstawienia.

„W teatrze zawsze interesują mnie silne kobiece osobowości. Wiera mi imponuje pod każdym względem. Fascynują mnie trudne, dramatyczne zwroty w jej życiu: jej walka o godność kobiety, artystki i prawo do życia po swojemu. To było ogromne wyzwanie aktorskie” – Justyna Sieńczyłło.

BARBARA SASS-ZDORT– reżyserka filmowa i teatralna, scenarzystka. Twórczyni kilkunastu filmów fabularnych i telewizyjnych oraz przedstawień teatralnych – także Teatru Telewizji. Urodziła się 14 października 1936 roku w Łodzi. Zmarła 2 kwietnia 2015 roku w Warszawie. Debiutowała w 1980 roku filmem „Bez miłości”. Do jej najbardziej znanych obrazów należą: „Krzyk”, „Dziewczęta z Nowolipek”, „Pokuszenie”. Od 1977 roku realizowała także spektakle w Teatrze Telewizji, m.in.: „Siostrzyczki” M. Tremblaya (1994), „Wassa Żeleznowa” M. Gorkiego (1996), „Katarzynę” L. Andrejewa (1997), „Noc Helvera” I. Villqista (2000), „Gry miłosne” amerykańskiego dramatopisarza D. Nigro (2004). Współpracowała także z teatrami w Krakowie, Gdańsku, Gdyni i Łodzi, gdzie realizowała odmienne gatunkowo sztuki („Dwoje na huśtawce” W. Gibsona, „Tutam” B. Schaeffera, „Się kochamy” M. Schisgala , „Elektra” Sofoklesa). Za reżyserię „Trzech sióstr” A. Czechowa oraz „Idioty” według F. Dostojewskiego otrzymała m.in. Złote Maski. Współpracowała ze stołecznym teatrem Ateneum i Teatrem Kamienica.