Jako nastolatka występowała w telewizyjnym Młodzieżowym Studiu Poetyckim. Zaraz po uzyskaniu dyplomu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (1966) zaangażowała się do Teatru Dramatycznego w Warszawie, w którym występowała do 1982 roku. Przez następne 10 lat była aktorką Teatru Polskiego w Warszawie, a od 1992 należy do zespołu Teatru Ateneum.
Jej debiutem była rola córki przewodniczącego MRN w filmie Jana Rybkowskiego „Spotkanie w bajce” (1962). Jeszcze podczas studiów zagrała w filmach: „Rozwodów nie będzie” Jerzego Stawińskiego (1966), „Pieczone gołąbki” Tadeusza Chmielewskiego (1966), „Mocne uderzenie” Jerzego Passendorfera (1966), a w „Sublokatorze” Krzysztofa Zanussiego (1966) wcieliła się, w specjalnie dla niej napisaną, rolę Małgosi. Sławę przyniosła jej rola Basi Wołodyjowskiej w filmie Jerzego Hoffmana „Pan Wołodyjowski” (1968). Otrzymała za nią Złote Grono, Złotą Maskę i tytuł Gwiazdy Filmowego Sezonu.

W swoim dorobku ma wiele ról w Teatrze Telewizji. Najważniejszą i najtrudniejszą była dla Magdaleny Zawadzkiej rola Lady Makbet w „Makbecie” (reżyseria Andrzej Wajda, 1969). Poza tym w Teatrze Telewizji wcielała się m.in. w Kasię w „Poskromieniu złośnicy” (1971) w reżyserii Zygmunta Hübnera, Ofelię w „Hamlecie” (1974) w reżyserii Gustawa Holoubka, Helenę we „Wszystko dobre co się dobrze kończy” (1974) w reżyserii Edwarda Dziewońskiego. Dużą sympatię widzów zdobyła jako Kasia w „Igraszkach z diabłem” (1979), partnerując niezapomnianemu Marianowi Kociniakowi. Wśród innych spektakli można wymienić: „Obronę Ksantypy” (1990), „Na dnie” (1994), „Dwa teatry” (1998) czy „Skiz” (2000). W 2019 roku oglądaliśmy Magdalenę Zawadzką w „Hamlecie”.

Magdalena Zawadzka wystąpiła także w licznych słuchowiskach Polskiego Radia.

Ukończył Studium Aktorskie Teatru Lalek przy Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie oraz Wydział Aktorski PWST we Wrocławiu. W latach 1990-2001 występował w Teatrze im. Jaracza w Łodzi, w latach 1998-2008 w Teatrze Studio w Warszawie, w latach 2012-2015 w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W latach 2016-2018 aktor Teatru Polskiego w Warszawie. Pierwszą znaczącą rolę – chłopaka o ksywie „Pasza” – zagrał w „Nad rzeką, której nie ma” (1991) Andrzeja Barańskiego. Barański obsadził go także w swoim następnym filmie – „Kawalerskie życie na obczyźnie” (1992). Grał także w filmach Agnieszki Holland – „Europa, Europa” (1990) jako Zenek Dracz i „W ciemności” (2011) jako kanalarz Sawicki, Władysława Pasikowskiego – „Kroll” (1991) jako szeregowiec „Młody” i „Pokłosie” (2012) jako ksiądz oraz u Lecha Majewskiego – w filmie „Wojaczek” (1999) jako Wiktor Sierpień.

Wystąpił w wielu spektaklach Teatru Telewizji m.in. w: „Ciemno” Marka Rębacza (1996) w reż. Janusza Majewskiego jako Bolek, „Piękno” Piotra Bednarskiego (1997) w reż. Izabelli Cywińskiej jako Jurodiwyj, czy „Bigda idzie!” Juliusza Kadena-Bandrowskiego (1999) w reż. Andrzeja Wajdy jako Tylko. W 2020 roku wystąpił w „Badylach” według scenariusza i w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Wyreżyserował spektakl „Komedianci, czyli Konrad nie żyje” Bronisława Wildsteina, którego przedpremierowy pokaz odbędzie się podczas festiwalu „Dwa Teatry” w Zamościu.

W 2019 roku aktor otrzymał Wielkiego Splendora – nagrodę Teatru Polskiego Radia za wybitne kreacje w słuchowiskach oraz twórczy wkład na rzecz rozwoju i umacniania rangi radia artystycznego w Polsce. W 2019 roku otrzymał także Grand Prix za rolę w słuchowisku radiowym „Wielka Improwizacja” na 19. Festiwalu Teatru Telewizji i Teatru Polskiego Radia „Dwa Teatry” w Sopocie. W ub.r. w Zamościu otrzymał Nagrodę za najlepszą rolę męską w spektaklu telewizyjnym „Inny świat” – za rolę Dimki.